باستان صفی اباد

از سال‌ها پیش، در دوتپهٔ باستانی جنوب غرب صفی آباد، اشیا و آثار گرانبهایی از جمله مجسمه‌ها، سکُه‌ها و سفال‌های عهد اسلامی، ساسانی و هخامنشی به ویژه پیکرهٔ آناهیتا، اله هی آب یافت می‌شود که توجه علاقه‌مندان را به خود معطوف داشته‌است .

آناهیتا در زبان اوستایی، نام یک پیکر کیهانی هندوایرانی است، که ایزدبانوی آب‌ها  (آبان) پنداشته و ستوده می‌شود و از این رو با نمادهایی چون باروری، شفا و خرد نیز همراه است. و آناهیتا (خدای آب) در ایران باستان، یکی از بزرگ‌ترین و محبوب‌ترین ایزدان آریایی و آیین زرتشت بوده‎است. در باور ایرانیان باستان الهه‌ی آب، فرشته نگهبان چشمه‌ها و باران و نماد باروری، عشق و دوستی بوده‎است

به احتمال زیاد «الهه ی آناهیتا » نیز چون «الهه میترا » از ایزدانی بود که پیش از پیدایش زرتشت، توسط مردم ایران مورد ستایش قرار می‌گرفت .

آناهیتا با جنگاوری نیز مربوط بوده‌است و باور بر این بود که جنگاورانی را که به پیشگاه او او نذر کنند، یاری می‌دهد .

در  تپه فراش  که متعلق به دورهٔ اسلامی و بالنجان که متعلق به عهد ساسانی و پیش از ان است، اشیا و آثار باستانی فراوانی باقی‌مانده که ارزش تاریخی، فرهنگی و ملی شایانی دارند .